Sesyjka nr. 2

Tyrek

Moordryd:
No to jesteśmy na miejscu. Stoicie przed dużym, okazałym domostwem. Gabriel podchodzi i otwiera drzwi. Wchodzisz do środka? Czy może cie siłą zaciągnąć?

Smoczyca:
No bo ja na prawdę spałem, a nie lubię jak mnie oskarżają o coś, o co nie zrobiłem... To chodź. Andor podaje ci rękę. Dociera do ciebie iż nie za dobrze się czułaś, gdy hydraga atakowała. Być może przebudzenie Andora było tylko przywidzeniem.

Smocza

- Ale ja jestem prawie pewna, że widziałam... - westchnęłam i chwyciłam rękę. - Źle się czuję... - mówię słabo. - A może mi się przywidziało...? - kolejne westchnienie... ale głupia byłam... - Chyba mam gorączkę... - mówię dotykając dłonią czoła... -... a jeśli mi się przywidziało, to wtedy jeszcze raz przepraszam...
Na serio... źle się czuję i zimno mi.

Moordziak

- Jakbyś mnie siłą zaciągał to by już o molestowanie haczylo...

Tyrek

Moordryd:
A o to mi nie chodzi... to idziesz czy nie?

Smoczyca:
Andor rzuca ci niedbale pod nogi płaszcz. Chodź szybciej bo nie złapiemy Vella.

Smocza

Dobra... w nosie... zimno mi... podniosłam płaszcz i załozyłam. I jakoś kuśtykam. - Może go zawołaj, albo co...? - powiedziałam i kichnęłam nagle. Chyba się przeziębiłam...

Moordziak

- Idę! - wzruszam ramionami i powoli z ociąganiem, podejrzliwie wchodzę do środka. - Ale czemu od razu nie zaprowadzisz mnie do Oczek?

Tyrek

Moordryd:
No bo taki mam kaprys... Gabriel wchodzi do pomieszczenia, które wygląda na kuchnie. Kawa? Herbata?

Smoczyca:
Nie chce mi się wołać tego palanta.

Smocza

- No to może ja zawołam? Chyba dam radę... - proponuję słabo. - I wiesz, on mimo wszystko, nie jest palantem...

Moordziak

- Mmm... kawa... - rozglądam się po wnętrzu (mg?)

Tyrek

Moordryd:
Widzisz rzeczy, któe bywają w każdym normalnym domu: telewizor, sofa i takie tam rupiecie.

Smoczyca:
A se wołaj... i on jest palantem! Perspektywa wołania nie jest zbyt przyjemna. Strasznie boli cie gardło.

Zakańczamy sesje

Smocza

Otworzyłam usta i spróbowałam krzyknąć najgłośniej jak potrafię: "VELL!", ale z mojego gardła wydobył się tylko charczący pisk. Gardło boli jak cholera... nie dam rady krzyknąć... to przez te wymioty... kwas żołądkowy boleśnie podrażnił mi krtań. Dopiero teraz doszło do mnie, że zamiast normalnie mówić, charczę.
- Może lepiej ty krzyknij... a co, jeśli nas coś zaatakuje? Nie masz chyba osprzętu, co? To jak nas obronisz?

Moordziak

- A czemu ty nie mieszkasz w SO?

Tyrek

Moordryd:
Dla ich własnego bezpieczeństwa... poza tym mówiłem, że się do nich nie przyznaje. Gabriel przynosi do pokoju kubek, który stawia na ławie. Twoja kawa.

Smoczyca:
Obronie nas... Andor wykrzywia usta w chtrym uśmiechu, z kieszeni wyciaga nic innego jak zegarek Vella. A nie zawołamy go bo i tak nie usłyszy... o szczegóły nie pytaj.

Moordziak

- A czemu się do nich... - ziwenięcie - ... nie przyznajesz?

Smocza

- Ukradłeś mu to?! - zapytałam zaskoczona wlepiając oczy w zegarek. - No tak... nieważne... ale jak jemu coś się stanie? - kichnęłam, ale już przynajmniej nie ryczałam. I... lekko się zmartwiłam, ale nie dałam po sobie poznać.